تأثیرالگوی حرکتی با شدت های مختلف تمرینی بر محور هورمون رشد ، فاکتور رشد شبه انسولینی 1 در مردان جوان فعال

این پژوهش با هدف مقایسه تأثیرالگوی حرکتی با شدت های مختلف بر محور هورمون رشد ، فاکتور رشد شبه انسولینی یک(igf-1)و پروتئین سوم فاکتور رشد شبه انسولینی یک(igfbp-3)در مردان جوان فعال انجام شد. بدین منظور9مرد جوان فعال با میانگین سنی( (24± 3.69با روش هدفمند در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب شدند.شرکت کنندگان در6جلسه منفرد ، سه جلسه با شدت 70% و سه جلسه با شدت 85% حداکثر ضربان قلب به فعالیت پرداختند. برای هر شدت از سه وسیله الپتیکال، دوچرخه و نوارگردان استفاده شد. 5 سی سی خون از ورید آنتی کیو بیتال قبل و بلافاصله بعد از انجام فعالیت بدنی وبه منظور اندازه گیری سطوح هورمون رشد ، igf-1 و igfbp-3 اخذ شد. برای اندازه گیری غلظت هورمون رشدوپروتئین سوم فاکتور رشد شبه انسولینی یک(igfbp-3) از روشelisa، وigf-1 از روش clia استفاده شد. تغییرات هورمونی با استفاده از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر برای بررسی تغییرات قبل و پس از فعالیت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج افزایش معنی داری درمیزان غلظت هورمون رشد سرمی در گروه تمرین با شدت 70 درصد mhr روی نوارگردان(p=0.037) ،دوچرخه کارسنج(p=0/015) و با شدت 85 درصد mhr روی دوچرخه کارسنج(p=0/00) واسکی فضایی(p=0/043) نشان داد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که نسبت ghبهigf-1 در پاسخ به فعالیت بر روی دوچرخه کارسنج(p=0/013) ونوارگردان(p=0/030) با شدت 70 درصد ودرپاسخ به فعالیت روی دوچرخه کارسنج(p=0/010) با شدت 85 درصد نیز افزایش معنادار یافت . بر اساس یافته های این مطالعه مشخص شد پاسخ سریع هورمون رشد ونسبت آن به فاکتور رشد شبه انسولینی یک به شدت فعالیت والگوی حرکتی وابسته بوده در حالیکه تغییرات (igf-1)و(igfbp-3)، مستقل از این دو عامل می باشد